Ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Ελαιοχωρίου εύχεται ,με τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα από τα παιδιά του χωρίου μας, χρονιά πολλά καλή χρονιά με υγεία και πολλές χαρές σε όλους τους Ελαιοχωρίτες.

 https://www.youtube.com/watch?v=8sT494ri0N4 

                             

                                                 Καλή    Χρονιά .   Χρόνια πολλά !!!!!!!!!!!!

Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση

Ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Ελαιοχωρίου και τα υπέροχα παιδιά του χωριού μας φορώντας τα Αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια τους τραγούδησαν κάλαντα και ύμνους των Χριστουγέννων στους χωριανοί μας υπό τον ήχο του κλαρίνου του Γιώργου Παυλάκου  και το ακορντεόν του Πάρη Κανελλόπουλου και την καθοδήγηση του μοναδικού Αναστασίου Κωσταντουρου! Μια υπέροχη εκδήλωση που συγκίνησε μικρούς κ μεγάλους δίνοντας μια νότα χαράς και μελωδίας αυτές τις άγιες μέρες την οποία παρακολούθησαν και ζωντανά πολλοί φίλοι και συγχωριανοί μέσα από το facebook. Ο Φ.Ο.Ε. θα είναι πάντα δίπλα στους μικρούς μας φίλους δημιουργώντας τους όμορφες αναμνήσεις από το Ελαιοχώρι μας που τόσο έχουμε αγαπήσει όλοι μας. Χρονιά πολλά σε όλους!!!!!

 https://www.facebook.com/100009182757742/videos/458131125750880

 

Ημερολογια και λαχνοι

 Για την ενίσχυση του συλλόγου μας από σήμερα ξεκινάει η διάθεση των ημερολογίων για το 2022 στην τιμή των 5 ευρώ και οι λαχνοι για την λαχειοφορο αγορά που θα διεξαχθεί στις 9/01 στην τιμή του ενός ευρώ ο ένας!

Καλές γιορτές!

Χριστουγεννιάτικα τραγούδια

 

Τα παιδιά του χωριού μας θα πραγματοποιήσουν εκδήλωση στην οποία θα ψάλουν Χριστουγεννιάτικους ύμνους και θα τραγουδήσουν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια με την συνοδεία μουσικών οργάνων. Η εκδήλωση θα γίνει την ημέρα των Χριστουγέννων στις 10 το πρωί στην πλατεία του χωριού. Μετά το πέρας της εκδήλωσης τα παιδιά θα συνεχίσουν τα τραγούδια στους κεντρικούς δρόμους προκειμένου να ακουστούν τα κάλαντα σε όλο το χωριό. Καλές γιορτές σε όλους!

 

                                         Το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα!!!!!!!!!!

   Υπογράφηκε  η σύμβαση   για την εκτέλεση του έργου "Δημιουργία κέντρου προβολής της ελαιοκομικής και σιδηροδρομικής ιστορίας του Ελαιοχωρίου". Είναι προϋπολογισμού 350.000 ευρώ και υπογράφηκε από τον Δήμαρχο της Τρίπολης κ. Κώστα Τζιούμη και τον εκπρόσωπο της αναδόχου εταιρείας "Οκτάνα Α.Ε."  κ. Γαβριήλ Βαγδατλή.

   Στη δήλωσή του ο  Δήμαρχος  Τρίπολης κ. Κώστας Τζιούμης  αναφέρει μεταξύ των άλλων "Το έργο αφορά την αποκατάσταση του κτιρίου του Δημοτικού Σχολείου Ελαιοχωρίου και την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, καθώς και την μουσειολογική και μουσειογραφική πρόταση και ενέργειες προβολής. Δημιουργούμε σε ένα μεγάλο χωριό του Δήμου μας ένα σύγχρονο μουσείο ελιάς και σιδηροδρόμου, το οποίο θα συμβάλει αφενός στην προβολή της περιοχής και αφετέρου θα της προσδώσει αναπτυξιακή δυναμική".

     Θερμά συγχαρητήρια σε όλους  τους συντελεστές  που ονειρεύτηκαν και πραγματοποιούν  αυτή την ιδέα!!!!!!!! 

Το δέντρο του Φ.Ο.Ε.

 

Σήμερα το πρωί οι μικροί μας φίλοι συγκεντρωθηκαν στην Τρίπολη όπου και στόλισαν το χριστουγεννιατικο δέντρο του συλλόγου!!ευχαριστούμε τον δήμαρχο Τρίπολης κύριο  Κώστας Τζιούμης  για την παραχώρηση του δέντρου και τη χαρά που χαρησε στα μικρά παιδιά!!ευχόμαστε καλές γιορτές σε όλους με υγεία!!

 

Στο Ελαιοχώρι ο Δήμαρχος | «Στόχος μας, στη διάρκεια αυτής της θητείας, να αποκαταστήσουμε αγροτικούς δρόμους, σε όλα τα χωριά

• 
  

Αυτοψία στην εξέλιξη των έργων για την αποκατάσταση αγροτικών δρόμων στο χωριό Ελαιοχώρι έκαναν την Τετάρτη (15/12/2021), ο Δήμαρχος Τρίπολης κ. Κώστας Τζιούμης, μαζί με τον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων κ. Αλέξανδρο Κανελλόπουλο, τον δημοτικό σύμβουλο κ. Γιάννη Παπαδάτο και τον Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας κ. Γιάννη Μέγγο.

Σε δηλώσεις του, ο Δήμαρχος είπε: «Στόχος μας είναι να προσπαθήσουμε, στη διάρκεια αυτής της θητείας, να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε τους αγροτικούς δρόμους, σε όλα τα χωριά. Εδώ, το Ελαιοχώρι, έχει εκατοντάδες χιλιόμετρα αγροτικής οδοποιίας, πρέπει κάθε χρόνο να γίνεται μια προσπάθεια να βελτιωθούν οι υποδομές.

Οι κάτοικοι ζήτησαν και κάποια τεχνικά έργα, σε ορισμένα σημεία, για να μην δημιουργούνται προβλήματα με τα νερά, το είδε ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος και θα προσπαθήσουμε, στο πλαίσιο των οικονομικών μας δυνατότητων, να ανταποκριθούμε στα αιτήματα των πολιτών.

Μέσα σε αυτή την τετραετία, θέλουμε να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα αγροτικής οδοποιίας».

Επιπλέον, ο Δήμαρχος ανακοίνωσε ότι χθες υπογράφηκε η σύμβαση για το Μουσείο Ελιάς και Σιδηροδρόμου, ένα σπουδαίο έργο που θα γίνει στο Ελαιοχώρι και τις επόμενες ημέρες ο ανάδοχος θα ξεκινήσει τις εργασίες.

Ενώ, για το γήπεδο 5Χ5, ο κ. Τζιούμης είπε ότι προχωρά η μελέτη και σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις.

Τέλος, ο Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Ελαιοχωρίου κ. Γιάννης Μέγγος, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τη δημοτική αρχή και προς τον Δήμαρχο για τις εργασίες που εξελίσσονται στην περιοχή. 

Στολισμός Δέντρου

Ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Ελαιοχωρίου προσκαλεί τους μικρούς μας φίλους την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου για να στολίσουμε όλοι μαζί το δέντρο του συλλόγου που μας διέθεσε ο Δήμος Τρίπολης στην οδό Τάσου Σεχιωτη. Το ραντεβού μας είναι στις 10:30 μπροστά στο δικαστικό Μέγαρο. Θα δοθούν Αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια σε όλα τα παιδάκια!!!περιμένουμε όλους τους μικρούς μας φίλους!!! Τηλέφωνο επικοινωνίας 6983767866

 

                            Η  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΗ «ΘΥΣΙΑ» ΤΩΝ ΜΟΣΧΑΡΙΩΝ  ΣΤΑ ΧΑΣΑΠΙΚΑ

 

 Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και ίσως παλαιότερα,  η εκτροφή στο χωριό μας μοσχαριών και αγελάδων είχε σταματήσει. Τα βόδια είχαν πιά αντικατασταθεί στις γεωργικές εργασίες και τις μεταφορές από τα άλογα και τα γαϊδουρομούλαρα. Οι χασάπηδες του χωριού λοιπόν από τα  μέσα κάθε  Δεκέμβρη μετέβαιναν στα γειτονικά χωριά που έτρεφαν βοοειδή και αγόραζαν από τους ντόπιους ζωντανά μοσχάρια ή αγελάδες για να τα οδηγήσουν στο σφαγείο τους  τις παραμονές των επερχόμενων μεγάλων εορτών της Χριστιανοσύνης. Τα μετέφεραν στο χωριό συνήθως με το τραίνο, πάνω σε φορτηγά βαγόνια, αλλά και οδικώς, μέσα από τα κακοτράχαλα μονοπάτια, οδοιπορώντας ατέλειωτες ώρες, μέχρι να φτάσουν στο χωριό. Θα τα έσφαζαν και το κρέας τους θα το πουλούσαν τις ημέρες αυτές στα νοικοκυριά  του χωριού, για να το μαγειρέψουν «στιφάδο» και να το σερβίρουν στο γιορτινό τους τραπέζι.

Τις παραμονές λοιπόν των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς τα τρία χασάπικα του χωριού, του Χρήστου Στρατηγάκου, του Γιάννη Σκλημπόσιου και του Γιώργη Καγκλή, ήταν στις δόξες τους. Εκτός από τα μικρά ζώα (αρνιά, κατσίκια, βεργάδια κλπ.)  κάθε χασάπικο του χωριού έσφαζε και από ένα μοσχάρι ή αγελάδα. Στο χασάπικο του μπαρμπαΓιάννη στη γειτονιά μας την ημέρα εκείνη στηνόταν ολόκληρο πανηγύρι. Γύρω από τη  μεγάλη μουριά στην αυλή του χασάπικου, εκεί που είχαν δεμένο το υποψήφιο θύμα της Χριστουγεννιάτικης «θυσίας», μαζεύονταν όλοι οι θαμώνες των γύρω καφενείων, για να παρακολουθήσουν την διαδικασία σφαγής και εκδοράς του μοσχαριού. Μαζί με αυτούς πλησιάζαμε και εμείς τα πιτσιρίκια της γειτονιάς να παρακολουθήσουμε το θέαμα. Ο μπαρμπαΓιάννης που  ήταν μεγάλος μάστορας σε αυτή τη δουλειά, φορώντας την ποδιά που έφτανε μέχρι τα νύχια των ποδιών του, πλησίαζε το σφάγιο. Κρατώντας το μαχαίρι μισοκρυμένο στο παντελόνι του,  έδενε πρώτα το μοσχάρι από τα κέρατα με την τριχιά όσο πιο κοντά γινόταν στον κορμό της μουριάς, για να ακινητοποιηθεί εντελώς το κεφάλι του. Ύστερα άρπαζε με το δεξί χέρι από την τσέπη του το μαχαίρι που ήταν το πιο κοφτερό του χασάπικου,  ακουμπούσε τη μύτη του στο σβέρκο του μοσχαριού και το βύθιζε απότομα στη σάρκα του ζώου. Αμέσως το μοσχάρι έπεφτε τρικλίζοντας στο έδαφος, γιατί το μαχαίρι  είχε μπει με τέχνη στο σβέρκο του ζώου και είχε  καταστρέψει τον κεντρικό νευρώνα του, την «κοτσίδα» όπως την έλεγαν. Ψύχραιμα και χωρίς να χάσει χρόνο ο μπαρμπαΓιάννης έκοβε το λαιμό  του ζώου, αποχωρίζοντας σχεδόν  το κεφάλι από το υπόλοιπο σώμα του.

      Κάποια χρονιά  όμως που το μοσχάρι δεν είχε προσδεθεί σφιχτά με την τριχιά στον κορμό της μουριάς, έκοψε  το σκοινί και με το μαχαίρι μπηγμένο στο σβέρκο του άρχισε να τρέχει στους δρόμους του χωριού, μέχρι που στο τέλος, μετά από καταδίωξη, οδηγήθηκε και πάλι στο χασάπικο. Μετά τη σφαγή,  γυρνούσε ανάσκελα το ζώο με τη βοήθεια των παρισταμένων  συγχωριανών  και άρχιζε με τους βοηθούς του από τα πόδια την εκδορά του, δηλαδή το «γδάρσιμο». Το δέρμα καθώς αποχωριζόταν από το κρέας με τα μαχαίρια, το έστρωναν κατά γης με την τριχωτή όψη του προς το χώμα, για να μην λερωθεί το κρέας. Άνοιγαν την κοιλιά του ζώου βγάζοντας από μέσα τα εντόσθιά του.(συκωταριά, έντερα, πατσιές κλπ). Έπειτα  κρεμούσαν το σφαγμένο μοσχάρι  από τα πισινά πόδια με μεγάλο τσιγκέλι, δένοντάς το σε   κομμάτι από τριχιά. Την περνούσαν σε μια γερή κλάρα της μουριάς που έπαιζε το ρόλο του βαρούλκου και   τραβώντας την τριχιά, το σφάγιο  σηκωνόταν προς τα πάνω. Αφού αφαιρούσαν εντελώς το δέρμα από το κρέας, έκοβαν το κεφάλι του ζώου και άρχιζαν με τις μεγάλες μαχαίρες του χασάπικου να το τεμαχίζουν σε μεγάλα κομμάτια. Το φόρτωναν στους ώμους τους και το μετέφεραν μέσα στο χασάπικο. Κρεμούσαν τα κομμάτια το κρέας στα τσιγκέλια και το άφηναν να στραγγίσουν από τα αίματα.  

      Μετά από δυo – τρεις ώρες άρχιζε η διάθεσή του στους πελάτες του μαγαζιού. Τη μοσχαροκεφαλή την  αγόραζε συνήθως ο Γιαννάκος, ο γιατρός του χωριού, που την θεωρούσε σαν τον καλύτερο μεζέ. Αφού πρώτα την ξεκκοκάλιζε, μαγείρευε «στιφάδο» ένα μέρος του κρέατος, ενώ το υπόλοιπο το έφτιαχνε «πιχτή» με μπόλικα σκόρδα και τα καταβόχθριζε όλα.  Όση ώρα διαρκούσε η εκδορά του ζώου, έκοβαν οι βοηθοί του χασάπη από τα εντόσθια του σφάγιου  μεζεδάκια, τα «γλυκάδια», που τα έψηναν σε αναμμένα κάρβουνα στο διπλανό  μαγκάλι και  μαζί με τα ποτήρια το κρασί τα «κερνούσαν» στον περίγυρο, αλληλοευχόμενοι να είναι «καλοξόδευτο» και «καλοφάγωτο» το κρέας του μοσχαριού.      

                                                                                         Γ.Σ.Μασκλινιώτης

 

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ

Φιλοπρόοδος  Όμιλος  Ελαιοχωρίου

 ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ  ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ

 Η κλήρωση των  δώρων  θα  γίνει  στις  9/1/2022 

1.  Βενζινοκίνητο  κονταροπρίονο   Kaizer  -   Προσφορά  Φ.Ο.Ε. 

2.  Οικιακό  ηχοσύστημα  LG   -   Προσφορά  Φ.Ο.Ε. 

3.  Tablet  Huawei  T3 10’   -   Προσφορά  Φ.Ο.Ε. 

4.  Λούσιμο,  θεραπεία  botox,  χτένισμα  –  Hair  Design     Λυγερή  Μέγγου 

5.  Λούσιμο,  θεραπεία  botox,  χτένισμα  –   Hair  Design    Λυγερή  Μέγγου 

6.  Προϊόντα  μαλλιών  και  Styling   -   Hair  Design   Λυγερή  Μέγγου 

7.  Καλλυντική  περιποίηση προσώπου  και  σώματος  –  Φαρμακείο Ευάγγελος Λύγδας   

8.  Καλλυντική  περιποίηση προσώπου  και  σώματος  –  Φαρμακείο Ευάγγελος Λύγδας   

9.  Τραπέζι  για  4 άτομα  –  Καφέ ψητοπωλείο  το  Στάδιο  οι  Μπαμπάδες 

10. Κομπολόι  -   Εργαστήρι  αργυροχρυσοχοΐας   Πάνος  Μουρλάς 

11. Γούρι    -    Εργαστήρι  αργυροχρυσοχοΐας   Πάνος Μουρλάς 

12. Τραπέζι  για  4  άτομα   -   Ταβέρνα  Σκλημπόσιος 

13.  1 κιλό  ελληνικός καφές  –  Rispetto  Καφές Μέγγος 

14. 1 κιλό  ελληνικός καφές  –  Rispetto  Καφές Μέγγος 

15. 1 κιλό  ελληνικός καφές  –  Rispetto  Καφές Μέγγος 

16. 1  cd  με δημοτικά  τραγούδια  -   Γεώργιος Παυλάκος Κλαρινίστας 

17. 1  cd  με δημοτικά  τραγούδια  -   Γεώργιος Παυλάκος Κλαρινίστας 

18. 1  cd  με δημοτικά  τραγούδια  -   Γεώργιος Παυλάκος Κλαρινίστας 

19. 1  cd  με δημοτικά  τραγούδια  -   Γεώργιος Παυλάκος Κλαρινίστας 

20. 1  cd  με δημοτικά  τραγούδια  -   Γεώργιος Παυλάκος Κλαρινίστας 

21. Δερμάτινο  κάλυμμα  τιμονιού   -   Πρατήριο  Shell  Αντωνόπουλος

22. 1 τραπέζι  για  4 άτομα  -   Σαλέ  Δεξαμενή Τρίπολη   

23.  Ηλεκτρονικό  πιεσόμετρο  μπράτσου  –  Φαρμακείο  Ασπασία  Λύγδα     

24. Οξύμετρο  (μέτρηση οξυγόνου)  -   Φαρμακείο  Μαρία  –  Νίκη  Λύγδα 

25.Καθαρισμός προσώπου  -Κων/να  Σκλημπόσιου  Αισθητικός Πειραιάς 

26. 2  Vaccum  Ελιές γίγας Δολιανών  –  “Το  Δολιανίτικο”  Γεωργία  Ζέρβα 

27. 2  Vaccum  Ελιές  γίγας Δολιανών  –  “Το  Δολιανίτικο”  Γεωργία  Ζέρβα 

28. 2  Vaccum  Ελιές γίγας Δολιανών  –  “Το  Δολιανίτικο”  Γεωργία  Ζέρβα 

29. 2  Vaccum  Ελιές γίγας Δολιανών  –  “Το  Δολιανίτικο”  Γεωργία  Ζέρβα 

30. 2  Vaccum  Ελιές γίγας Δολιανών  –  “Το  Δολιανίτικο”  Γεωργία  Ζέρβα 

31.  Οξύμετρο  –  Ορθοπεδικά  είδη   Αγγελίδης Ιωάννης   

32. Εικόνα Αγίου Γεωργίου - Δήμητρα Χριστοδούλου 

33. Τραπέζι 6 ατόμων - Ταβέρνα Σκλημποσιος

Χρόνια  πολλά  !!!     Καλή  Χρονιά 

 

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

 Από τις αρχές της δεκαετίας του 1890, μεγάλη ώθηση στην οικιστική, οικονομική, κοινωνική   και πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού μας, έδωσε η κατασκευή και λειτουργία της σιδηροδρομικής σύνδεσης της  Αθήνας με την Τρίπολη και την Καλαμάτα, που πέρασε μέσα από το χωριό. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν, πως η ύπαρξη και η εξέλιξη του χωριού μας σε «κεφαλοχώρι» οφείλεται στην διέλευση του σιδηρόδρομου από την περιοχή μας. Ο πρώτος σιδηροδρομικός συρμός πέρασε από το σταθμό του χωριού την 2 Φεβρουαρίου 1892 και το ταξίδι από την Αθήνα ως την Τρίπολη διαρκούσε  τότε οκτώ ώρες.

Την εποχή εκείνη ο σιδηρόδρομος συνέβαλε γενικότερα στην ενοποίηση και διεύρυνση της αγοράς και στην περαιτέρω βιομηχανική και γεωργική ανάπτυξη της ανατολικής Αρκαδίας. Η παρουσία του δημιούργησε συνθήκες για την ομογενοποίηση και χωροταξική οργάνωση της περιοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν τη λειτουργία του σιδηροδρόμου, η μεταφορά αλεύρων και άλλων εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων από την Αθήνα στην Τρίπολη στοίχιζε περισσότερο από ότι η μεταφορά τους από το εξωτερικό στον Πειραιά.

    Ειδικότερα η δημιουργία σιδηροδρομικού σταθμού στο χωριό μας συνέβαλε αποφασιστικά στην άρση της συγκοινωνιακής απομόνωσης ολόκληρης της περιοχής της Κυνουρίας. Αποτέλεσε κέντρο διακίνησης ανθρώπινου δυναμικού από και προς το χωριό αλλά και προς όλη την γύρω περιοχή. Επίσης  διακίνησε εμπορεύματα και αγαθά, εισήγαγε την τεχνολογία, μετέφερε τον Αθηναϊκό τύπο και το ταχυδρομείο από την Τρίπολη, την Καλαμάτα, το Άργος και την Αθήνα. Γενικότερα είχε ευεργετικές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της ζωής των κατοίκων της Βόρειας Κυνουρίας.  

Για πολλές δεκαετίες, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν πια το αυτοκίνητο αποτέλεσε το κύριο μέσο μεταφοράς, ο σιδηροδρομικός σταθμός του χωριού μας κατέστη σημείο μεγάλης επιβατικής και εμπορευματικής κίνησης. Καθημερινά οι κάτοικοι του χωριού, μετέβαιναν με το πρώτο πρωινό τραίνο στις γειτονικές μεγάλες πόλεις και την Αθήνα, για την τακτοποίηση των υποθέσεών τους με άνεση και ασφάλεια, και για την αγορά των απαραίτητων αγαθών και επέστρεφαν αυθημερόν ή την επομένη πάλι με το τραίνο στα σπίτια τους. Αλλά και οι επιβάτες του τραίνου οι προερχόμενοι από την Αθήνα και το εξωτερικό, που προορίζοντο για τα γύρω χωριά της Κυνουρίας αποβιβάζοντο στο σταθμό της Μάσκλινας και από εκεί με τα μουλάρια και  με αγωγιάτες Μασκλινιώτες κυρίως, οδηγούντο μαζί με τις αποσκευές τους  στα χωριά  τους. Από την έναρξη λειτουργίας του σιδηρόδρομου δημιουργήθηκε από τους κατοίκους της Μάσκλινας το δευτερεύον επάγγελμα του αγωγιάτη, που πριν από τη λειτουργία του τραίνου ήταν ανύπαρκτο.

Ο συμπατριώτης μας ακαδημαϊκός και συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός σε ένα από τα  βιβλία του, την «Ορθοκωστά» αναφέρει χαρακτηριστικά πως ένας ξενιτεμένος από του Καράτουλα, γυρνώντας από την ξενιτειά, έφτασε στην Μάσκλινα με το τραίνο, με δυο - τρεις άλλους Καστρίτες. Εκεί τον περίμεναν Μασκλινέοι αγωγιάτες που τους είχε τηλεγραφήσει εν τω μεταξύ. Τότε δεν υπήρχε αυτοκινητόδρομος προς το Καστρί, αλλά έφτανε μέχρι τα χάνια του Κούλβη. Φόρτωσαν οι αγωγιάτες τα μπαούλα που έφερε ο Καρατουλιάνος  σε δέκα τρία !!!!! μουλάρια, καβάλησε και ο γέρος σε ένα άλλο και ξεκίνησαν για του Καράτουλα, μέσω Λαγκάδας και Δραγουνιού.       

 Για πολλά χρόνια, τις δεκαετίες του 1960 και 1970, «κατοικούσαν» σε φορτηγά βαγόνια, που είχαν μετατρέψει σε καταλύματα, στο σιδηροδρομικό σταθμό, ακόμη και σαράντα τεχνίτες ( γεφυράδες κλπ) των ΣΠΑΠ (ΟΣΕ), για να επισκευάζουν και να συντηρούν τα βαγόνια του τραίνου, τις σιδηροδρομικές γραμμές και τα σιδερένια γεφύρια της γραμμής, που αριθμούν δεκάδες στην ευρύτερη περιοχή. Με την σχεδόν μόνιμη διαμονή τους έδιναν  ζωή στο χωριό.

 Καθημερινά, πλην της επιβατικής κίνησης, φορτωνόταν και εκφορτωνόταν από το σταθμό στα τραίνα μεγάλος όγκος εμπορευμάτων. Φορτηγά  βαγόνια ανοιχτού και κλειστού τύπου στάθμευαν στις γραμμές αναμονής του σταθμού για μέρες  και εκεί  οι «παστές» ελιές και το λάδι, σε μεγάλες ποσότητες, φορτώνονταν στα βαγόνια, για να μεταφερθούν στις αγορές της Τρίπολης, του Άργους και της Αθήνας, Παράλληλα παντός είδους αγαθά και εμπορεύματα (οικοδομικά υλικά, ξυλεία, οικιακός εξοπλισμός κλπ) ξεφορτώνονταν στο σταθμό, και από εκεί φορτώνονταν στα μουλάρια  από τους ίδιους τους κατοίκους και προωθούντο στα σπίτια τους.           Εργάτες- αχθοφόροι Μασκλινιώτες μετέφεραν καθημερινά από τα φορτηγά βαγόνια του τραίνου, φορτωμένα στις πλάτες τους  τα σακιά, βάρους πενήντα κιλών περίπου, που περιείχαν  τσιμέντο, ασβέστη ή γεωργικά λιπάσματα. Τα τοποθετούσαν  στις γειτονικές αποθήκες του Κουρβεταρόγιαννη και του Γεωργικού Συνεταιρισμού που βρισκόταν στο διπλανό σπίτι του Κ. Κόκκωνα. Με τα υλικά αυτά οι χωριανοί μας κάλυπταν τις ανάγκες τους. Αλλά και κάτοικοι των γύρω χωριών έρχονταν στο χωριό μας, αγόραζαν τα παραπάνω υλικά και τα μετέφεραν, φορτωμένα στα μουλάρια τους,  στον τόπο τους.                                                      Γ.Σ.Μασκλινιώτης                                                        

 

                     Η ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ  ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ  ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ                     

   

      Καταχωρούμε παρακάτω  περιγραφές συγχωριανών μας, της κατάστασης του χωριού μας, για να μαθαίνουν οι νεότεροι,  πως αυτό κάποτε έσφυζε από ζωή και ανάπτυξη, παρά  τις  αντικειμενικές δυσκολίες τις  εποχής εκείνης.

O Καστρίτης   δημοσιογράφος Καλλίστρατος Καλλούτσης στο ιστοριολαογραφικό περιοδικό «Κυνουριακά» το 1930 και σε άρθρο με τίτλο «Ελαιοχώρι» περιγράφει σε αδρές γραμμές, την γενική κατάσταση του χωριού μας στην εικοσαετία 1920 και 1930.Το κείμενο αναφέρεται στο συγκοινωνιακό, στην πληθυσμιακή κατάσταση του χωριού, στα παραγόμενα προϊόντα, στην καταγωγή, στις ασχολίες των κατοίκων και γενικότερα στην οικονομική, πολιτιστική και μορφωτική εξέλιξή τους.

«Το Ελαιοχώρι (Μάσκλινα) έχει 240 οικογένειες και 1000 κατοίκους. Ευρίσκεται παρά την σιδηροδρομική γραμμή του Σιδηροδρόμου Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου και μετά τον σταθμό Αχλαδόκαμπου. Οι κάτοικοι είναι ενεργητικοί και δραστήριοι. Ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, οι δε περισσότεροι εξ αυτών ασχολούνται με το επάγγελμα του αγωγιάτη, μεταφέροντας στο Καστρί με τα μουλάρια τους τα διάφορα εμπορεύματα.

Το χωριό παράγει εξαίρετο λάδι, κρασί και ολίγα δημητριακά. Τα υπόλοιπα προϊόντα μόλις επαρκούν για την συντήρηση των κατοίκων. Έχει τρία ελαιοτριβεία, από τα οποία το ένα ατμοκίνητο, πέντε παντοπωλεία και ένα ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού. Διατηρεί δύο δημοτικά σχολεία, διτάξιο αρρένων και μονοτάξιο θηλέων. Ομοίως και τηλεγραφείο, το οποίο στεγάζεται όπως και τα σχολεία σε ιδιωτικό οίκημα.

Το Ελαιοχώρι έχει εκκλησία, που τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου με ωραίο γύρω αγροκήπιο και δύο εξωκλήσια της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Πέτρου.

Οι κάτοικοι του Ελαιοχωρίου είναι σχεδόν όλοι άποικοι από το Καστρί. Γι’ αυτό οι περισσότεροι από αυτούς διαμένουν εκεί από 15 Νοεμβρίου μέχρι τέλους Μαρτίου, το δε υπόλοιπο χρονικό διάστημα διαμένουν στον Άγιο Νικόλαο, όπου διατηρούν οικίες και κτηματική περιουσία. Πριν κατασκευαστεί η σιδηροδρομική γραμμή το Ελαιοχώρι αριθμούσε μόνον 80 οικογένειες. Αργότερα όμως σιγά – σιγά κατοικήθηκε πυκνότερα. Ο Ραγκαβής αναφέρει στα «Ελληνικά» ότι υπήρχε θέση Μάσκλινα «ολίγον κατωκημένη».

Στην πληθυσμιακή κατάσταση του χωριού μας και στο συγκοινωνιακό για τα χρόνια 1930 - 1935 αναφέρεται και ο συγχωριανός μας δάσκαλος Γ.Μίλης, που στις σημειώσεις του αναφέρει ότι: «Για να νοιώσετε τη ζωή της εποχής εκείνης θα σας δώσω μια εικόνα της ζωής στο Ελαιοχώρι στα χρόνια 1930 - 1935. Την εποχή εκείνη το Ελαιοχώρι είχε περίπου 1000 κατοίκους. Ήταν σιδηροδρομικός συγκοινωνιακός κόμβος. Ο σιδηρόδρομος ήταν η κύρια και καλύτερη συγκοινωνία. Οι αυτοκινητόδρομοι ήταν λίγοι και αυτοί σκυροστρωμένοι, δεν υπήρχε δρόμος με άσφαλτο. Ούτε αεροπορικές συγκοινωνίες. Από απόψεως συγκοινωνίας το Ελαιοχώρι είχε προνομιούχο θέση. Η συγκοινωνία γινόταν με δύο τραίνα την ημέρα».

Τέλος μια γενικότερη εικόνα του χωριού και των ασχολιών των κατοίκων του μας δίνει με πολύ γλαφυρό τρόπο η συγχωριανή μας Κ. Κίκιζα. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «οι κάτοικοι του Ελαιοχωρίου εκείνης της εποχής ήσαν κατά κανόνα αγρότες. Υπήρχαν και λίγοι κτίστες, υποδηματοποιοί, ράφτες, σαγματοποιοί, έμποροι. Ένα μαγαζί κάλυπτε τις πρόχειρες ανάγκες. Οι κάτοικοι έσπερναν και λίγο σιτάρι, κριθάρι και τροφές για ζώα. Όλα αυτά με ξύλινο αλέτρι. Είχαν αρκετά κάστανα και λίγα καρύδια. Καλλιεργούντο και λίγα οπωροφόρα δέντρα. Κάθε σπίτι έτρεφε και δυο - τρείς κατσίκες και μερικές κότες. Απαραίτητο μεταφορικό μέσο το μουλάρι και το γαϊδουράκι. Η εργατικότητα και η δημιουργικότητα των κατοίκων και το εύκρατο κλίμα της περιοχής συνέβαλαν στη γρήγορη ανάπτυξη του Ελαιοχωρίου με κύριες ασχολίες την ελαιοκομία και την αμπελουργία. Το ελαιόλαδο παράγεται σε μεγάλες ποσότητες μέχρι σήμερα. Η ποικιλία της ελιάς ονομάζεται «μανάκι». Παράλληλα η γεωγραφική θέση του οικισμού δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή ανέδειξε το Ελαιοχώρι σε κέντρο της Βόρειας Κυνουρίας για πολλές δεκαετίες».

                                                                                 Γ.Σ.Μασκλινιώτης

 

 

 

                                               ΤΟ    ΔΡΑΓΟΥΝΙ

 

Η περιοχή Δραγούνι ήταν ανέκαθεν σημαντικό πέρασμα και σταυροδρόμι. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1100 μ. με  γυμνό σχεδόν το τοπίο του, δασωμένο με άγρια χαμηλή βλάστηση (πουρνάρια, σκίνα, αφάνες και σπάρτα).Ήδη από τα αρχαία χρόνια είχε δημιουργηθεί στην περιοχή αξιόλογο οδικό δίκτυο, που έκανε δυνατές τις συνδέσεις της αρχαίας Κυνουρίας, του Άργους, της Τεγέας και της Σπάρτης. Σημαντικές αρτηρίες αυτού του οδικού δικτύου περνούσαν και διασταυρώνονταν στο Δραγούνι. Ο ιστορικός Κ.Α. Ρωμαίος γράφει πως υπήρχαν ίχνη από αμαξοτροχιές πάνω από το Δραγούνι. Τούτο επιβεβαιώνει και ο Π. Φάκλαρης. Αλλά και στη νεότερη ιστορία μας σημειώνεται η σημασία του Δραγουνιού σαν περάσματος και σταυροδρομιού στην ευρύτερη περιοχή. Η δημιουργία μικρού Ελληνικού στρατοπέδου στο Δραγούνι και η σύγκρουση που έγινε εκεί με τους Τούρκους κατά την επανάσταση του 1821 δείχνει τη σημασία που είχε αυτή η τοποθεσία σαν κεντρικό σημείο διέλευσης ανθρώπων και ζώων. Η λέξη «Δραγούνι» έχει Σλάβικη προέλευση και σημαίνει «πέρασμα». Την περιοχή αυτή την ονόμασαν έτσι οι Σλάβοι, επειδή ανέκαθεν ήταν πέρασμα οδικών αρτηριών και αποτελούσε σημαντικό σταυροδρόμι. Σύμφωνα όμως  με  διαφορετική γνώμη του Θ. Βαγενά στο νευραλγικό αυτό πέρασμα δημιουργήθηκαν τα πρώτα χάνια από κάποιον  ονόματι Δραγούνη. Με το πέρασμα όμως του χρόνου χάθηκε το όνομα του ιδιοκτήτη των χανιών αλλά το επώνυμό του μετασχηματίστηκε σε τοπωνύμιο και έγινε «το Δραγούνι». Η περιοχή αυτή  βρισκόταν σε καίρια θέση του οδικού δικτύου, αφού βρισκόταν στην διασταύρωση των δρόμων που ο ένας ερχόταν από τη Μάσκλινα και ο άλλος από την Τρίπολη και οδηγούσαν προς το Καστρί, τον άγιο Πέτρο και κατ’ επέκταση σε όλη την ορεινή βόρεια Κυνουρία.

Εκεί είχαν λειτουργήσει πανδοχεία, τα «Χάνια» όπως τα έλεγαν, που έδιναν ανάσες ζωής στους κουρασμένους στρατοκόπους και στα ζώα τους για πολλές δεκαετίες. Η ονομασία τους προέχεται από την Τούρκικη λέξη han που σημαίνει κατάλυμα.  Οι αγωγιάτες  και οι στρατοκόποι  μόλις έφταναν στην περιοχή σταματούσαν στα Χάνια, ξεπέζευαν, ξεμεσημέριαζαν το καλοκαίρι ή προφυλάσσονταν από τον άγριο χιονιά και το ανεμοβρόχι το χειμώνα,  ξεκουράζονταν για λίγο, πότιζαν τα ζώα τους και συνέχιζαν το ταξίδι τους. Οι Μασκλινιώτες και οι άλλοι κατωμερίτες που ανέβαιναν από την άγρια Λαγκάδα, μόλις έμπαιναν στο οροπέδιο   συναντούσαν το χάνι του «Τριανταεφτά» που ιδιοκτήτης του ήταν ο Μεσοραχίτης Γρηγόρης Γρηγορίου και είχε το παρατσούκλι «Τριανταεφτάς». Από εκεί πήρε την ονομασία και το Χάνι. Σήμερα είναι ερειπωμένο. Ακόμη παραπάνω, διασχίζοντας την περιοχή του Δραγουνιού και παίρνοντας το δρόμο για το Καστρί συναντούσαν το Χάνι του Λάρου, που από το έτος 1938 ήταν ιδιοκτησία του Σίμνου. Αργότερα περιήλθε στην ιδιοκτησία του Κοσκινά. Οι δύο πρώτοι ιδιοκτήτες του ήταν Μεσοραχίτες. Σήμερα λειτουργεί σαν ταβέρνα.  Εκείνοι  που πήγαιναν για το Καστρί στα δεξιά και λίγο παραπέρα από το Χάνι του Σίμνου, στο δρόμο προς την Τεγέα, παρακάμπτοντας την οδική αρτηρία στο σημείο εκείνο, περνούσαν από το χάνι του Βέμμου που ήταν Δολιανίτης. Εκεί στα αριστερά του δρόμου κατεβαίνοντας για την Τεγέα, δίπλα στην βρύση που με το πηγαίο δροσερό νεράκι της πότιζε ανθρώπους και ζωντανά κτίστηκε στην δεκαετία του 1920 αυτό το χάνι. Το οικόπεδο καθώς και μεγάλη περιοχή του Δραγουνιού ανήκε αρχικά στον Ιπποκράτη Γρηγορίου από το Καστριτοχώρι Μεσοράχη. Αυτός πούλησε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 την έκταση αυτή στο Βέμμο. Με τα λεφτά που πήρε από την πώληση του οικοπέδου αγόρασε μια μεγάλη έκταση στα Βόρεια προάστια της Αθήνας και της έδωσε το όνομα του χωριού του. Την ονόμασε «Καστρί». Η έκταση αυτή οικοδομήθηκε συν το χρόνο και διατηρεί αυτή την ονομασία μέχρι τα σήμερα. Το χάνι του Βέμμου όμως δεν είχε όλα τα γνωρίσματα που είχαν τα παλιά χάνια. Έμοιαζε περισσότερο με ταβέρνα και καφενείο. Ο Λεωνίδας ο Βέμμος το 1970 αντικατέστησε το χάνι με παραδοσιακή ταβέρνα, που δημιούργησε απέναντί του στην άλλη πλευρά του δρόμου. Σε αυτήν ξεκουράζονταν και χόρταιναν οι περαστικοί και οι Δολιανίτες, με φαγητά της θράκας και του πέτρινου φούρνου, με γίδα βραστή με φλισκούνι, κόκορα σπιτίσιο στο ταψί και άφθονο βαρελίσιο κρασί. Από το 1979 το παιδί του Λεωνίδα, ο Κώστας, τηρώντας την παράδοση, συνεχίζει να προσφέρει στους πολυπληθείς πελάτες του  μέχρι σήμερα όλες τις νοστιμιές της «μεσογειακής» κουζίνας, που κληρονόμησε από τον κυρ - Λεωνίδα.

                                                                                     Γ.Σ.Μασκλινιώτης