ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ  ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΣΚΛΙΝΑΣ

 

  Θα αποτελούσε παράλειψή μας αν δεν αναφέραμε τους δασκάλους που πέρασαν από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας και έμαθαν τα πρώτα γράμματα σε όλα τα παιδιά της Μάσκλινας. Τους οφείλουμε όλοι απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα μας δίδαξαν. Από τα στοιχεία που βρήκαμε προκύπτει, πως οι δάσκαλοι, κατ’ αλφαβητική σειρά, που υπηρέτησαν κατά το διάστημα της λειτουργίας του στο σχολείο του χωριού, ήταν οι:

 Ασσιούρας Κων/νος,                               Ξυλιά Γεωργία

 Δημητρακόπουλος Χαράλαμπος            Παπάζογλου Ελένη

 Θεοδωρόπουλος Σταύρος                      Παναγόπουλος Κων/νος

                                                                 Παπαγιανόπουλος Ιωάννης

 Καραγιάννη Βασιλική                              Παπαχρόνη Αλκμήνη

 Καρλή Ελένη                                           Παυλάκος Βασίλης

 Κατσούλος Γεώργιος                              Σαρρής ή Γιατρόπουλος Γεώργιος

 Κοτσάνη Σωτηρία                                   Σωτηροπούλου Βασιλική

 Κυριακοπούλου Διονυσία                       Ταγκλής   Γεώργιος

 Κωνσταντούρος Αναστάσιος                  Τραϊτούρου Φωτεινή

 Μέγγος Ιωάννης                                     Τσιώλη Δήμητρα

 Μελιδώνης Ιωάννης                                Τσούκα Φωτεινή

 Μίσσιου Αγγελική                                   Φράγκος Παναγιώτης

 Μπλέσιος Γεώργιος                                Φιλοπούλου Παναγιώτα 

    Ο Ανδριτσινιώτης Γιώργος  Βλάχος που μαθήτευσε για πέντε χρονιές στο σχολείο του χωριού μας, στις σημειώσεις του  αναφέρεται στη βαθμολογία της επίδοσης των μαθητών εκείνη την εποχή και στην συνένωση των σχολείων Αρρένων και Θηλέων σε ενιαία μικτά τμήματα. Επίσης χαρακτηρίζει τον διευθυντή του Σχολείου δάσκαλο Κώστα Παναγόπουλο, την δασκάλα Τραϊτούρου Φωτεινή και τον δάσκαλο της τάξης του Γιάννη Παπαγιαννόπουλο:

 “Ο Διευθυντής του σχολείου ήταν από το Πιαλί της Τεγέας. Ήταν Ένας ψηλός φαλακρός άντρας με στριφτό μουστάκι. Ήταν τελειόφοιτος της Ακαδημίας Αθηνών πράγμα που τον ανέβαζε στην πρώτη βαθμίδα εκπαιδευτικών την εποχή εκείνη.(δεκαετία του 1920).Όλοι οι άλλοι συνεργάτες του ήταν βοηθητικοί. Αυτός έγραφε τα παιδιά, αυτός βαθμολογούσε και αυτός παρέδιδε τα ενδεικτικά.Πέντε χρόνια που έμεινα στη Μάσκλινα αυτός με εξέταζε κάθε διμηνία ,αυτός με βαθμολογούσε και αυτός έκρινε τι μου χρειάζεται και τι όχι.Το κύριο χαρακτηριστικό του Παναγόπουλου ήταν το αυστηρό του ύφος και το προσφιλέστερο γι΄ αυτόν μάθημα τα μαθηματικά.Ισχυρίζετο ότι ποτέ δεν θα τιμωρούσε μαθητή για αδυναμία αλλά μόνον για αμέλεια”.

“Στο σχολικό έτος 1925-1926 έφυγε από σχολείο Θηλέων της Μάσκλινας η δασκάλα και ήρθε μιά νέα. Η καινούρια δασκάλα  μολονότι γυναικάρα και όμορφη δεν φαινόταν να είχε και πολύ μυαλό.Και το λέω αυτό γιατί κάποτε την άκουσα να λέει. Εάν το μολύβι ενός κοριτσιού πέσει κάτω από το θρανίο,δεν θα αφήσω την ίδια να σηκωθεί να το πάρει αλλά θα στείλω να το σηκώσει ένα αγόρι.Η δασκάλα αυτή λεγόταν Τραϊτούρου Φωτεινή και μολονότι ανύπαντρη οι παραδόσεις του σχολείου μας επέβαλαν να την φωνάζουμε “κυρία”.

   Ο δάσκαλος της τάξης μου ο Παπαγιανόπουλος ήταν ένας ασύμετρος και ασουλούπωτος τύπος. Μέτριο κεφάλι, τεράστια κοιλιά, λεπτά χέρια και πόδια. Ήταν πολύ καλαμπουρτζής. Όταν του έφταιγε κάποιος Γιάννης συνήθιζε να λέει.-Κόψε ξύλο φτιάσε Αντώνη και από πλάτανο Μανώλη και αν ρωτήσεις και για Γιάννη, ο, τι ξύλο κόψεις κάνει.-

   Για την ενοποίηση των τμημάτων Αρρένων και Θηλέων του Σχολείου  σημειώνει: ”Πρώτη ημέρα που ήρθε η κυρία Φωτεινή στη Μάσκλινα επισκέφτηκε το σχολείο μας και όπως καταλάβαμε ως θέμα συζητήσεως εξ αρχής με το δάσκαλό μας ήταν η συνένωση των σχολείων. Την επόμενη Δευτέρα καθώς πήγαινα για το σχολείο απάντησα ένα συμμαθητή μου ο οποίος μου είπε. Πίσω, πίσω στη δασκάλα!!!Άν και διστακτικός τον ακολούθησα, μέχρι που φτάσαμε στο σχολείο των Θηλέων όπου ευρήκαμε αγόρια και κορίτσια μαζί. Η δασκάλα μας είπε να τακτοποιηθούμε όπως και στο σχολείο μας. Επέρασαν πέντε μήνες και τίποτα το έκτακτο δεν παρατηρήθηκε στις σχέσεις αγοριών και κοριτσιών”. Όμως καταρρίπτει και τον μύθο της μειονεξίας των κοριτσιών έναντι των αγοριών του σχολείου, άποψη που ήταν αντίθετη από αυτή της πλειοψηφίας των μαθητών του χωριού μας την εποχή εκείνη. Σημειώνει “πως στην τάξη του υπήρχαν και κορίτσια τα οποία ανταγωνίζονταν τα αγόρια και το κυριότερο παρουσίαζαν συνεχή καλυτέρευση, με αποτέλεσμα να προεικάζεται η κάποια μελλοντική υπεροχή των έναντι των αγοριών”. 

Τέλος σημειώνει πως “εκείνη την εποχή στα δημοτικά οι μαθητές βαθμολογούντο οι άριστοι  με 6, οι λίαν καλώς με 5 και οι καλώς με 4. Για ενδιάμεσους βαθμούς υπήρχαν και τα 4 2/4, η 5 3/8  κ.λ.π.”.

Στον κατάλογο των παραπάνω δασκάλων πρέπει να προσθέσουμε και τον συγχωριανό μας αείμνηστο  Γιώργο Μίλη, που υπηρέτησε στο σχολείο του χωριού μας για μικρά χρονικά διαστήματα στις δεκαετίες 1930 και 1940. Θεωρούμε τέλος καθήκον μας να μνημονεύσουμε  ιδιαίτερα τους αείμνηστους δασκάλους του υπογράφοντος Τσιώλη Δήμητρα, Καρλή Ελένη, Φράγκο Παναγιώτη και Κατσούλο Γεώργιο που κατά την περίοδο από 1956 μέχρι 1962 δίδαξαν σε μας προσωπικά και τους συνομηλίκους μας τα πρώτα γράμματα και μας έδωσαν τις εγκύκλιες γνώσεις. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.

                                                               Γιώργος Στυλ. Σκλημπόσιος - Μασκλινιώτης