ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

 Τα σπίτια του χωριού αρχικά δεν ήταν συγκεντρωμένα σε μια θέση, με αναφορά το κέντρο του χωριού, αλλά ξεκίνησαν οι κάτοικοι να δημιουργούν στην αρχή οικισμούς, απομακρυσμένους μεταξύ τους, που είχαν σαν βάση μια ή περισσότερες οικογένειες. Έτσι στην περιοχή «Πλατάνι» δημιουργήθηκε ο οικισμός «Λιατσέκα» ή «Πίσω Μεσοραχίτικα», στην περιοχή «Σαμόνι», στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Παρθενίου  ο οικισμός «Κατσιρέκα», ενώ στην είσοδο του χωριού από το Βαγιόρεμα, εκεί που περνούσαν ανέκαθεν οδικοί άξονες, δημιουργήθηκε,  ο οικισμός «Στρατηγέκα χάνια» που είναι και ο παλαιότερος.

Αυτοί οι οικισμοί αποτέλεσαν τους πρώτους πυρήνες της οικιστικής δημιουργίας του χωριού. Από αυτή τη διάταξη των πρώτων οικισμών προκύπτει ότι οι κάτοικοί τους ασχολούντο ανέκαθεν με την γεωργία και την κτηνοτροφία, αφού οι οικισμοί ήταν απομακρυσμένοι μεταξύ τους για την δημιουργία μεγάλων βοσκοτόπων. Κατά την οικιστική ανάπτυξη του οικισμού, μετά το 1851, οι γειτονιές κατά κανόνα εξακολούθησαν να έχουν σχετική ανεξαρτησία μεταξύ τους. Έτσι στη γειτονιά «Ζαρελιάνικα» δεν συναντάμε οικογένειες με το επίθετο Μακρής ή Αντωνάκος. Όπως και στη Μακρέκη γειτονιά δεν συναντάμε οικογένειες με το επίθετο Κατσίρης ή Κουρλιμπίνης. Η ίδια πληθυσμιακή εξέλιξη παρατηρείται και στις άλλες γειτονιές του χωριού. Σε όποια γειτονιά παρατηρείται επιμιξία επιθέτων, αυτή αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα και οφείλεται στην συγγενική σχέση των οικογενειών που αναπτύχθηκε εν τω μεταξύ, κατά την πληθυσμιακή εξέλιξη του οικισμού.

Οι γειτονιές του χωριού όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα είναι οι εξής: 1) Τα Στρατηγέκα, στην περιοχή που βρίσκονταν παλαιότερα  τα ομώνυμα  χάνια, αλλά ο οικισμός αυτός σήμερα  κατοικείται περιστασιακά και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.Συγκεκριμένα περιοδικά και για μικρό χρονικό διάστημα διαμένουν μόνο δύο οικογένειες σε αυτό τον οικισμό, 2) Τα Τσιωρέκα, 3) Τα Παναγέκα, 4)Τα Αντωνέκα, 5)Τα Μακρέκα, 6) Τα Κουρβεταρέκα,  7) Τα Ξαμπλέκα, 8)Τα Λυγγιτσέκα, 9) Η Αγορά, 10)Ο Σταθμός, 11)Τα Ζαρελιάνικα, 12)Τα Τσιαχρανέκα,13) Τα Κορολέκα 14)Τα δώθε Μεσορραχίτικα, 15) Τα πίσω Μεσορραχίτικα και 16)Τα Κατσιρέκα.Οι τρεις τελευταίοι οικισμοί δεν κατοικούνται σήμερα.

     Η Μακρέκη και Αντωνέκη γειτονιά, που έχει αναπτυχθεί στο νοτιοδυτικό τμήμα του χωριού, κοντά στην εκκλησία του ΑηΓιώργη, ονομάζεται και «Γυμνιάνικα». Οι οικογένειες που κατοικούν εκεί, σύμφωνα με μαρτυρίες, ήλθαν την εποχή των Ορλωφικών (1770) από το Γυμνό της Αργολίδας και εγκαταστάθηκαν στην ομώνυμη γειτονιά του Αγίου Νικολάου (Καστρίου). Όταν άρχισαν να γίνονται διπλοκάτοικοι διαμένοντας ένα χρονικό διάστημα και στη Μάσκλινα, ονόμασαν με την ίδια ονομασία και τη γειτονιά τους στο νέο τόπο της εγκατάστασής τους.

     Αλλά και οι Καστρίτες που εγκαταστάθηκαν στο βόρειο τμήμα του χωριού, κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής, ονόμασαν την συνοικία τους «Ζαρελιάνικα». Προέρχονται από το Καστριτοχώρι Μπερνορή (Ωριά),που αποτελούσε την ενορία του «παπαΓιώργη Ζαρέλη». Η ενορία με την επωνυμία αυτή εμφανίζεται στην Βενετική απογραφή του πληθυσμού του Καστρίου, στην απογραφή Grimani του 1770,σαν «ενορία του παπαΓεωργίου Ζαρέλη (di Papa Zareli)». Οι κάτοικοι του οικισμού αυτού μετά από χρόνια έγιναν διπλοκάτοικοι, δημιουργώντας συνοικία με αυτό την ονομασία και στη Μάσκλινα. Τη γειτονιά αυτή χωρίζει από τις άλλες η σιδηροδρομική γραμμή. Η επικοινωνία τους διεξάγεται με μία ισόπεδη διάβαση στην περιοχή του σταθμού του τραίνου και με δύο γεφυροποιημένες διαβάσεις,την μία κάτω από τη γραμμή λίγα μέτρα βόρεια από τον σταθμό και την άλλη λίγο βορειότερα, πάνω από την γραμμή, το «γεφυράκι της Μπαμπακίτισας ή του Πεντάρα», όπως το ονομάζουν οι χωριανοί. Αυτή η γειτονιά χαρακτηρίζεται από πυκνή οικιστική δόμηση  και με περιορισμένους σε έκταση αυλόγυρους, ενώ οι κατοικίες σε όλες τις άλλες γειτονιές  του χωριού έχουν σχετική ευρυχωρία.

  Επειδή όμως η ζωή συνεχίζει να κυλάει στο αυλάκι της, πολλά παλιά σπίτια «άλλαξαν χέρια», ενώ οι νεότερες γενιές των Μασκλινιωτών επισκεύασαν τα σπίτια των προγόνων τους για να καταστήσουν πιο άνετη την διαβίωσή τους σε αυτά. Μερικοί μάλιστα έχτισαν, με νέους τρόπους και μεθόδους και άλλες κατοικίες δίπλα στα πατρικά τους ή και σε ανεξάρτητα οικόπεδα, με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των κτισμάτων μέσα στον οικιστικό πυρήνα του χωριού μας. Θα σταματήσουμε όμως εδώ, παραλείποντας σκόπιμα την αναφορά μας για την σημερινή «ζωντανή» παρουσία των σπιτιών στην πολιτιστική εξέλιξη του χωριού μας, για να μην μελαγχολήσουμε, αφού τα περισσότερα από αυτά παραμένουν τώρα κλειστά.

                                                                                               Γ.Σ.Μασκλινιώτης