Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

      Δημοτικό σχολείο  υπήρχε στον οικισμό της Μάσκλινας πριν από το 1912. Λειτουργούσε ήδη το 1890 σαν Γραμματοδιδασκαλείο Αρρένων. Αρχικά στεγάστηκε σε ένα ανήλιο κοινοτικό κτήριο. Το 1903 ιδρύθηκε και σχολείο θηλέων, που στεγάστηκε σε άλλο ανεξάρτητο ιδιωτικό οίκημα που όμως δεν πληρούσε και αυτό ούτε καν τους όρους υγιεινής.To τελευταίο ανέστειλε τη λειτουργία του και επανασυστάθηκε το 1908.  Συνέχισε να λειτουργεί και μετά το έτος 1912 κατά την διαδικασία «αναγνώρισης» του οικισμού και της αυτόνομης ύπαρξής του σαν κοινότητας.

   Συγκεκριμένα μετά την κατάργηση του δήμου Τανίας, ειδικός νόμος όριζε ότι για να γίνει ένας οικισμός αυτόνομη κοινότητα, έπρεπε να έχει περισσότερους από 300 κατοίκους και να λειτουργεί σε αυτόν σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Επειδή ο οικισμός της Μάσκλινας συγκέντρωνε και τις δύο αυτές προϋποθέσεις που όριζε ο νόμος αυτός, ο οικισμός έγινε ανεξάρτητη κοινότητα. Επομένως όταν το έτος 1912 ο οικισμός απέκτησε ανεξάρτητη οντότητα και ονομάστηκε «κοινότητα Μάσκλινας», λειτουργούσε ήδη σε αυτόν το δημοτικό σχολείο και φοιτούσαν σε αυτό τριακόσιοι και πλέον μαθητές.

   Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου για μεγάλο χρονικό διάστημα η σχολική μονάδα αποτελείτο από δύο τάξεις αρρένων και μία τάξη θηλέων. Μέχρι τότε στεγαζόταν σε ισόγειο κτήριο, κοντά στο κέντρο του χωριού, στο «παλαιό σχολείο», όπως το αποκαλούσαν μέχρι τελευταία οι κάτοικοι του χωριού. Το κτήριο αυτό είναι σήμερα στην ιδιοκτησία του  Ευάγγελου Αντωνάκου και χρησιμοποιείται σαν αποθήκη. Συγκεκριμένα βρίσκεται κατεβαίνοντας αριστερά από την αγορά προς την εκκλησία, απέναντι από το σπίτι του Χαράλαμπου Λύγδα. Το σχολείο για μικρά χρονικά διαστήματα στεγάστηκε στο ισόγειο του αρχοντικού του «Μπουρδούση» στην αγορά, που όμως τώρα έχει κατεδαφιστεί και στο ισόγειο του σπιτιού τού Γιώργη Καγκλή (Κορδίκου)  καθώς και σε άλλα κτήρια του οικισμού με ενοίκιο. Έφτασε να έχει εκείνη την περίοδο διακόσιους σαράντα μαθητές.

    Οι δάσκαλοι που υπηρετούσαν στο σχολείο του χωριού στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο Κων/νος Δημητρακόπουλος, ο Κων/νος Παναγόπουλος και ο ιερέας  του χωριού Ιωάννης Αγγελόπουλος ήταν οι εισηγητές στους κατοίκους του, για την ανέγερση σύγχρονου διδακτηρίου. Αυτοί έπεισαν και τους τελευταίους των κατοίκων που δεν θεωρούσαν αναγκαία την ανέγερσή του. Τον Μάϊο του 1927 ξεκίνησαν οι προκαταρτικές εργασίες ανέγερσης του σημερινού κτιριακού συγκροτήματος με τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους του (προαύλια κλπ) λίγο πιο κάτω από την σιδηροδρομική γραμμή σε τοποθεσία προσηλιακή. Αρχικά το Ταμείο Εκπαιδευτικής Πρόνοιας Ελαιοχωρίου πραγματοποίησε μειοδοτικό διαγωνισμό για την εξόρυξη πέτρας που θα χρησίμευε για το σκοπό αυτό. Την πέτρα δεν χρειάστηκε να την μεταφέρουν από μακρινή απόσταση, αφού  η εξόρυξή της έγινε  από το νταμάρι που εφάπτεται στον βορινό μαντρότοιχο του   προαύλιου του σχολείου, στο οικόπεδο ιδιοκτησίας των Γιανναρέων.  Η αρχική χρηματοδότηση του έργου έγινε από το κοινοτικό ταμείο και από χρήματα που είχε συγκεντρώσει η σχολική εφορεία στο ταμείο της, προερχόμενα  από δωρεά του συμπατριώτη μας Νικολάου Τεπεγκιόζη.  Η τοιχοποιία του κτηριακού συγκροτήματος είχε τελειώσει τον Οκτώβρη του 1931 αλλά διακόπηκαν οι εργασίες, λόγω έλλειψης χρημάτων. Όμως με δωρεές ξενιτεμένων συμπατριωτών μας καθώς και κατοίκων του χωριού οι εργασίες συνεχίστηκαν αργότερα.   Στη μαρμάρινη πλάκα μπαίνοντας στην είσοδο του κτιρίου, βρίσκονται χαραγμένα τα ονόματα των παρακάτω δωρητών, που συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανέγερσή του: Χαράλαμπος Δ. Καγκλής, Νικόλαος Δ. Τεπεγκιόζης, Αδελφοί Κ. Κούτσελα, Γεώργιος Ν. Κίκιζας, Χαράλαμπος Γ. Παυλάκος και Αθανάσιος Ν. Γριτσώνης. 

    Το κτηριακό συγκρότημα είναι υπερυψωμένο και αποτελείται από τέσσερεις μεγάλες, ευήλιες και ευάερες αίθουσες, καθώς και από βοηθητικούς χώρους (τουαλέτες, λουτρά κλπ.).    Στο υπερυψωμένο κτήριο του σχολείου οδηγεί πέτρινη σκάλα με δέκα περίπου σκαλοπάτια. Οι δύο ακραίες αίθουσες του κτηρίου είναι μεγαλύτερες και διαμπερείς, με μεγάλα παράθυρα στην ανατολική και δυτική πλευρά τους.  Οι άλλες δύο αίθουσες είναι μικρότερες και βρίσκονται στη μέση του κτιρίου. Χωρίζονται με τον διάδρομο εισόδου σε αυτό με τα  παράθυρα να βρίσκονται μόνο στην ανατολική πλευρά τους. Οι αίθουσες, η μεγάλη και η μικρή, που βρίσκονται στα δεξιά αυτού που εισέρχεται στο σχολείο μετατρέπονται, οσάκις απαιτείται, σε μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων. Στις δύο μεγάλες ακραίες αίθουσες του κτιρίου στεγάζονταν οι συνδιδασκόμενες Α΄ και Β΄ τάξεις και Γ΄ και Δ΄ τάξεις αντίστοιχα, ενώ στις δύο μεσαίες αίθουσες στεγάζονταν το γραφείο των διδασκάλων στη μια και στην άλλη η συνδιδασκόμενες Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις. Επειδή το  έδαφος ήταν επικλινές, χρειάστηκαν επιχωματώσεις καθώς και υψηλοί μανδρότοιχοι αντιστήριξης. Έτσι  τα προαύλια του σχολείου βρίσκονται σε δύο επίπεδα, που επικοινωνούν μεταξύ τους με μεγάλη πέτρινη σκάλα. Στο πίσω μέρος του κτηρίου υπάρχει ξεχωριστό μεγάλο δωμάτιο, που είναι ενσωματωμένο με αυτό και χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη και μαγειρείο. Τώρα στεγάζει το λεβητοστάσιο της κεντρικής θέρμανσης του κτηρίου. Επίσης, λόγω της σοβαρής έλλειψης πόσιμου νερού, για την κάλυψη των αναγκών ύδρευσης των μαθητών  κατασκευάστηκε κάτω από το δωμάτιο αυτό μεγάλος υπόγειος αποθηκευτικός χώρος (στέρνα) νερού. Η στέρνα γέμιζε από το δίκτυο παροχής νερού της κεντρικής δεξαμενής του χωριού κατά τους χειμερινούς μήνες κυρίως, που η παρεχόμενη ποσότητα του νερού της πηγής ήταν μεγάλη.  Η παροχή του δικτύου  του νερού από τη στέρνα βρίσκεται  στο μεγάλο κάτω προαύλιο του σχολείου. Εκεί βρίσκονταν τέσσερεις βρύσες, πάνω από μια μακρόστενη τσιμεντένια γούρνα, που από το νερό τους έσβηναν τη δίψα τους οι δάσκαλοι και οι μαθητές του σχολείου. Εκατέρωθεν από τις βρύσες υπήρχαν μικρά κηπάρια, στα οποία οι μαθητές με την καθοδήγηση των δασκάλων τους καλλιεργούσαν κηπευτικά (κουκιά, μαρούλια κλπ.).

   Το σχολείο λειτούργησε για εβδομήντα περίπου χρόνια, μέχρι το 2007. Στη συνέχεια έπαψε να λειτουργεί, λόγω έλλειψης μαθητών. Τώρα πια στεγάζει τις δράσεις και τις εκδηλώσεις του Φιλοπρόοδου Ομίλου Ελαιοχωρίου (Φ.Ο.Ε.). Πρόσφατα, μετά από άοκνες, επαινετές και εργώδεις προσπάθειες του Φ.Ο.Ε. και του Προέδρου της Κοινότητας υπογράφηκε   σύμβαση   για την εκτέλεση στους χώρους του σχολείου  έργου "Δημιουργίας κέντρου προβολής της ελαιοκομικής και σιδηροδρομικής ιστορίας του Ελαιοχωρίου", προϋπολογισμού 350.000 ευρώ. Αφορά την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του σχολείου, με την δημιουργία ενός σύγχρονου μουσείου ελιάς και σιδηροδρόμου, το οποίο θα συμβάλει αφενός στην προβολή του χωριού μας και της ευρύτερης  περιοχής,  αφετέρου δε θα τους  προσδώσει τεράστια αναπτυξιακή δυναμική".

                                                                                    Γ.Σ.Μασκλινιώτης