O ΦΕΤΙΝΟΣ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟΣ  ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

 

Στις Εθνικές μας γιορτές πιο παλιά, μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και της δοξολογίας στον Αη-Γιώργη, οι κάτοικοι του χωριού, συνοδεύοντας τη σημαία, που κρατούσαν τα μαθητούδια του Δημοτικού σχολείου, ντυμένα με εθνικές φορεσιές, μετέβαιναν στο χώρο του μνημείου των πεσόντων του χωριού μας, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες συμπατριώτες τους και να τους δαφνοστεφανώσουν. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, που έψαλλε ο παπάς, τα παιδιά του σχολείου καθοδηγούμενα από τους δασκάλους τους, απήγγελαν ποιήματα και έψαλλαν πατριωτικά τραγούδια και τον Εθνικό μας ύμνο. Έτσι τιμούσαν τότε τους ήρωες - πατριώτες.

Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το σχολείο έκλεισε, έπαψαν πια να ακούγονται οι χαρούμενες φωνές των μαθητών του και οι απαγγελίες ποιημάτων από τις αγγελικές φωνούλες τους. Όμως στις Εθνικές μας γιορτές εξακολουθούν ακόμη και τώρα, να ανεβαίνουν στο «Ηρώο» οι λιγοστοί πια κάτοικοι του χωριού, να παρακολουθήσουν την επιμνημόσυνη δέηση και να ψάλουν τον Εθνικό μας Ύμνο  τιμώντας έτσι τη μνήμη των ηρώων προγόνων τους. Οι εκδηλώσεις τις ημέρες αυτές οργανώνονται ύστερα από τις αξιέπαινες καθοδηγητικές προσπάθειες των συνταξιούχων πια δασκάλων και κατοίκων του χωριού Γιάννη Μέγγου και Τάσου Κωνσταντούρου. Γίνεται επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφανιών στο μνημείο, και απαγγέλλονται ποιήματα από μικρούς και μεγάλους συγχωριανούς μας.

Μάλιστα την παραμονή της Εθνικής επετείου της φετινής χρονιάς, οι νεαροί μας φίλοι Μασκλινιώτες  πρωτοτύπησαν. Συγκεντρώθηκαν και απασχολήθηκαν δημιουργικά, φτιάχνοντας ζωγραφιές και κατασκευές με θέμα την επικείμενη επέτειο του «ΟΧΙ». Στη συνέχεια, δημιούργησαν γαλανόλευκες ελληνικές σημαίες, που τις τοποθέτησαν πάνω σε μια ελιά και συμφώνησαν από κοινού να την ονομάσουν «δέντρο της ελευθερίας».

Οι Μασκλινιώτες, που ανέκαθεν αγαπούσαν την Πατρίδα μας, έτρεξαν στο κάλεσμά της και στις 28 του Οκτώβρη του 1940, για να υπερασπιστούν την ακεραιότητα και την τιμή της. Ογδόντα πέντε συμπατριώτες μας σκαρφάλωσαν πάνω στα βουνά της Αλβανίας για να προτάξουν τα στήθη τους  στον εχθρό κατά την εποποιϊα του 1940.  Πολλοί άφησαν κομμάτια από το κορμί τους και την ψυχή τους  εκεί πάνω. Αφού πάλεψαν λιονταρίσια με τον εχθρό δίνοντας άνισες μάχες, γλύτωσαν τη ζωή τους από θαύμα και γύρισαν οι περισσότεροι στο αγαπημένο τους χωριό καταπονημένοι μα δαφνοστεφανωμένοι. Τις ηρωικές ιστορίες δύο συμπατριωτών μας, των Γρηγόρη Εμμανουήλ Αντωνάκου  και Νικόλαου Χρήστου Μακρή έχουμε ήδη δημοσιεύσει σε προηγούμενα σημειώματά μας.

«Χρόνια Πολλά» σε όλους τους Μασκλινιώτες και η μνήμη των θανόντων υπέρ Πατρίδος συμπατριωτών μας  να είναι ΑΙΩΝΙΑ.                                

                                                                                          Γ.Σ. Μασκλινιώτης