Η ιστορία του χωριού μας με λίγα λόγια

      Στα 600 με 800 μ.Χ. από την ευρύτερη περιοχή και της Βόρειας Κυνουρίας πέρασαν  οι Σλάβοι. Ήταν γεωργοί και ποιμένες , που τελικά αφομοιώθηκαν  από τους γηγενείς κατοίκους  της περιοχής. Όμως άφησαν τις ονομασίες στη γλώσσα τους σε πολλά τοπωνύμια. Στην περιοχή του χωριού μας ανέκαθεν ευδοκιμούσε η ελιά. Επειδή στο πέρασμά τους βρήκαν, κυρίως στο Σαμόνι, πολλά ελαιόδεντρα, ονόμασαν στην γλώσσα τους την περιοχή Μaslina ή Μάσκλινα  που στα Ελληνικά σημαίνει τόπος με ελαιόδεντρα.

       Πολύ αργότερα, με την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα του 21  η περιοχή Σαμόνι  κατοικείται από  εποίκους του Καστριού. Αυτοί διέμεναν σε πρόχειρες εγκαταστάσεις (καλύβες)  περιστασιακά και μάζευαν τις ελιές τους. Γι’ αυτό η περιοχή αποκαλείτο τότε «Καλύβια Καστρίου». Οι Καστρίτες άρχισαν σταδιακά να οργανώνονται δημιουργώντας  στην περιοχή μικρούς οικισμούς (Λιατσέκα, Κατσιρέκα,  κλπ) ονομάζοντας την ευρύτερη περιοχή με το τοπωνύμιο Μάσκλινα,  αυτό το όνομα που είχαν αφήσει στο πέρασμά τους οι Σλάβοι. Επειδή το ήπιο κλίμα  ευνοούσε την παραμονή τους  στην περιοχή, άρχισαν σιγά - σιγά τις δεκαετίες του 1840 και 1850 να κτίζουν στη σημερινή θέση και σε ξεχωριστές γειτονιές μόνιμες κατοικίες  με πέτρα που αφθονούσε εκεί γύρω. Μάλιστα στα μέσα της δεκαετίας του 1850 έκτισαν στο σημερινό σημείο μικρό ναό προς τιμή του Αγίου Γεωργίου, για να καλύπτουν και τις λατρευτικές τους ανάγκες και γύρω από αυτόν οριοθέτησαν μικρό νεκροταφείο για τους Μασκλινιώτες που έφευγαν από τη ζωή. Έτσι η περιοχή από «θέση ολίγον κατωκημένη» όπως την ονόμαζαν, άρχισε να εξελίσσεται σε οικισμό.

     Στα τέλη της δεκαετίας του 1880 πέρασε από το χωριό μας το τραίνο. Αυτό έδωσε καθοριστική ώθηση στην οικιστική, πληθυσμιακή  και οικονομική ανάπτυξη του χωριού μας, αφού από το σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού διακινούνταν όλοι οι ταξιδιώτες και τα εμπορεύματα σε ολόκληρη την Κυνουρία, που τη μεταφορά τους ενεργούσαν με τα μουλάρια Μασκλινιώτες αγωγιάτες.  Όμως το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων όλη αυτή την περίοδο της ύπαρξης του χωριού μας ήταν διπλοκάτοικοι. Το βαρύ χειμώνα ξεχειμώνιαζαν στη Μάσκλινα και την άνοιξη ανέβαιναν στο Καστρί, απολαμβάνοντας τις δροσιές του. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1900 το χωριό είχε και σχολείο. Το 1927 άλλαξε η ονομασία του χωριού και από «Μάσκλινα» που όπως αναφέραμε είχε Σλάβικη προέλευση,   ονομάστηκε «Ελαιοχώριον».

    Από τις αρχές της δεκαετίας του 1940  το χωριό μας, περνώντας μέσα από τη φωτιά της κατοχής και του εμφύλιου, άρχισε να φθίνει πληθυσμιακά, ακολουθώντας τη μοίρα  όλων των ορεινών οικισμών της Ελληνικής υπαίθρου. Ολόκληρες οικογένειες,  αντιμετωπίζοντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν στις μεγάλες πόλεις της χώρας μας (αστυφιλία) αλλά και σε διάφορες χώρες του κόσμου (εξωτερική μετανάστευση),  βελτιώνοντας έτσι την οικονομική τους κατάσταση και το βιοτικό τους επίπεδο. Κανένας όμως δεν ξέχασε τον τόπο που είδε το πρώτο φως στη ζωή του. Νοσταλγικά ξαναγυρνούν τα καλοκαίρια έστω και για λίγο στον τόπο που γεννήθηκαν. 

                                                                                                            Γ.Σ. Μασκλινιώτης