Η ελιά, το ιερό και ευλογημένο δένδρο των προγόνων μας, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο σύνθεσης της παράδοσης, της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Παράλληλα αποτελεί και αιώνιο σύμβολο σοφίας, δύναμης και ειρήνης.
΄Έτσι λοιπόν και φέτος ,αν και φτωχή η χρονιά σε καρπό στο Ελαιοχώρι δειλά δειλά ξεκίνησαν την ελαιοσυγκομιδή οι χωριανοί ,μικροί και μεγάλοι άπλωσαν τα λιόπανα τους και κατηφόρισαν άλλοι στο Σαμόνι για τα αργιολόγια και ανηφόρισαν άλλοι στα αμπέλια που κατά κοινή ομολογία είναι ΄΄καλούλες΄΄!!! Τι κι αν είχαν ενα σακί τι κι αν είχαν περισσότερα όλοι λέρωσαν τα χέρια τους από τον ευλογημένο καρπό της ελιας.
Συχνή ερώτηση : έκιοσες??? Ναι!!!! 2 μέρες είχα!!! (γέλια)
Εν μέσω καραντίνας βέβαια είναι μια σοβαρή διέξοδος για τους κατοίκους του χωριού μας.
Ας ευχηθούμε καλή συγκομιδή σε όλους τους πατριώτες που αυτήν την περίοδο συλλέγουν τους καρπούς της ελιάς!
Σας παραθέτουμε δύο πολύ ωραία βίντεο για την ελιά
Το πρώτο με τίτλο :''The olive tree will always be here'' δηλαδή ''Η ελιά θα είναι για πάντα εδώ''
https://www.youtube.com/watch?v=RTUVgI3efeE
Το δέυτερο με τίτλο ''Παραδοσιακή συγκομιδή ελιάς'' μια παραγωγή από την Ομάδα Νεανικής Πολυέκφρασης Αρκαδίας Έλευσις
https://www.youtube.com/watch?v=Xn6H9I5zumE
Τα τελευταία χρόνια η διαδικασία συλλογής του ελαιόκαρπου και η έκθλιψή του έχει γίνει απλή και άνετη.Αν γυρίσουμε όμως λίγο πιο πίσω, όταν εμείς ήμασταν πιτσιρικάδες, οι συνθήκες της ελαιοσυλλογής ήταν δύσκολες και απαιτούσαν τεράστιες σωματικές και ψυχικές δυνάμεις εκ μέρους των γονιών μας.Να σηκωθούν από τα άγρια μεσάνυχτα για να παχνίσουν τα μουλάρια τους και να φύγουν για το λιοστάσι πριν χαράξει η μέρα. Να βρίσκονται όλη την ημέρα κρεμασμένοι πάνω στα δέντρα, μαζεύοντας τον καρπό μέσα στα σακούλια.Να "προσκυνάνε" κάτω από τις ελιές μαζεύοντας το χαμολόγι. Τότε δεν υπήρχαν ούτε λιόπανα,ούτε ραβδιστικά μηχανήματα. Και μόλις βράδιαζε να φορτώνουν τα πενηντάρικα τσουβάλια με τις ελιές στα μουλάρια και να γυρνάνε κατάκοποι με τα πόδια στο σπίτι.Να διαλέγουν τις ελιές και να τις δρυμονίζουν ολονυχτίς με το φως του λυχναριού ή της λάμπας του πετρελαίου.Για όλα αυτά που τράβηξαν αξίζει να τους μνημονεύουμε,να τους ανάβουμε το καντηλάκι στον ΑηΓιώργη και να νοιώθουμε περήφανοι γι' αυτούς. Είμαστε από τους τελευταίους που μαζεύουμε τις ελιές όχι για να "καζαντίσουμε" αλλά για να τιμήσουμε την μνήμη τους.Φυσικά δεν αποποιούμεθα και το δικαίωμα να δοκιμάσουμε λάδι από τα δέντρα που αυτοί φύτεψαν και με πολύ κόπο τα "ανάστησαν" που είναι αγνό και σαν τη "λύρα" όπως έλεγαν. Καλοφάγωτο νάναι λοιπόν και φέτος και ας είναι λιγοστό.
ΑπάντησηΔιαγραφή